ครับ พูดหนะมันง่าย “ฝันให้ไกล ไปให้ถึง” แต่พอเอาเข้าจริง จะมีสักกี่คนที่ไปถึงจุดที่หวัง วันนี้จังหวะเหมาะมากผมไปอ่านเจอบทความของฝรั่งเรื่องหนึ่งเขียนไว้ได้กระตุกต่อมจี๊ดมากมาย เลยขออนุญาตท่านผู้อ่านสกัดมาเป็นภาษาไทยให้รับชมกันสักหน่อยครับกับสาเหตุที่ว่าทำไมชีวิตเราบางครั้งถึงได้ห่วยขั้นเทพขนาดนี้
“เพราะเรายังพลาดไม่เพียงพอ”
เพราะเราเลือกที่จะไม่พยายาม มันง่ายมากที่จะคิดหาข้ออ้างต่างๆ นานา
บางทีก็นึกไปก่อนว่าเรื่องนั้นมันยาก มันซับซ้อน แต่ก็ยังนั่งอยู่เฉยๆ หรือ ผลัดวันประกันพรุ่ง รอจะทำมันวันพรุ่งนี้ มะรืนนี้ มะเรื่องโน่น
แล้วรู้ไหมครับระหว่างที่เรากลัวที่จะพลาด คนที่ประสบความสำเร็จเค้าพลาดไปแล้วก็หน เจ็บไปแล้วก็ครั้ง ไม่ใช้สลิง ไม่ใช้สตั้น
“เพราะเราแคร์ว่าคนอื่นคิดกับเราอย่างไร”
มันเริ่มจากการที่เราไปตัดสินคนอื่นผ่านสายตาของเรา ก็เลยกลัวว่าเค้าจะตัดสินเราด้วยเหมือนกัน
เราจึงไม่กล้าที่จะแสดงตัวตนออกมาให้โลกได้รู้ ได้เห็น พูดง่ายๆ คือ ไม่เชื่อในตัวของตัวเอง
สุดท้ายก็แค่พยายามใช้เงินซื้อเสื้อผ้า รถใหม่ กินหรูหรา ใช้ของฟุ่มเฟือย เพื่อให้เข้าสังคมได้
แต่หารู้ไม่ว่า คนที่ประสบความสำเร็จเค้าลงทุนกับตัวเอง พัฒนาตัวเอง เป็นตัวของตัวเอง
ไม่ได้สนว่าใครจะมองเขาอย่างไร ก็แค่ทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวมันดีขึ้น ให้สังคมเหมาะกับการเป็นที่ที่เขาอยู่
“เพราะเราคิดว่าเราฉลาดกว่าที่เราเป็น”
ระบบการศึกษาสอนให้เราเรียนเพื่อที่จะสอบให้ผ่าน และคิดว่าเราเก่ง เราฉลาด ที่สอบผ่าน
แต่ในชีวิตจริงโจทย์มันไม่ได้มาจากใครคนใดคนหนึ่ง คำถามเริ่มต้น สิ้นสุด เมื่อไรที่ไหนก็ไม่รู้
ผลลัพธ์ก็ไม่ใช่เกรด A B C คำว่าผ่านคืออะไร
หันกลับไปดูอีกทีคนที่ประสบความสำเร็จเค้ารู้ว่าต้องใช้ชีวิตอย่างไรให้อยู่รอดได้ ไม่ใช่แค่ให้ผ่าน
“เพราะเราไม่อ่าน”
ที่ผ่านมาเราโดนบังคับให้อ่านแค่สิ่งที่โดนสั่ง
เราคิดว่าประวัติศาสตร์เป็นเรื่องน่าเบื่อ ปรัชญาเป็นเรื่องปัญญาอ่อน คณิตศาสตร์ สังคมศาตร์ ใครจะสน
แล้วสุดท้ายเราก็มานั่งเฝ้าจอทีวี ดูหนัง ดูละคร ที่โคตรประเทืองปัญญา
เราปฏิเสธที่จะหาความรู้ใส่หัว ไม่ยอมรับประสบการณ์ที่ถูกกลั่นกรองออกมาเป็นถ้อยคำจากผู้ที่ผ่านมาก่อน
ในขณะที่คนประสบความสำเร็จเค้าอ่านทุกอย่าง หาหนังสือใหม่มาเติมเต็มความคิดอยู่ตลอดเวลา
“เพราะเราไม่สงสัย”
อ่านมาตั้งนานเนี่ยเชื่อหรือครับว่าผมพูดจริง สงสัยไหมครับว่าคนที่ประสบความสำเร็จที่ผมพูดถึงคือใคร
ครับเพราะเราไม่ถาม เราไม่สงสัย ไม่อยากพิสูจน์ แล้วถ้าสิ่งที่เราได้รู้มาทั้งหมดเป็นเรื่องโกหกหละ?
จะไปเอาแน่เอานอนอะไรกับคำพูดของคนอื่นครับ ผู้รู้ไม่ใช่คนรู้ทุกอย่าง แล้วเราก็ไม่ใช่คนที่ไม่รู้อะไรเลยสักเรื่อง
คนที่ประสบความสำเร็จ เค้ารู้จักสงสัย ใคร่รู้ กระหายหาความจริง
“เพราะเราถามไม่มากพอ”
เริ่มจากเราไม่เข้าใจพลังของการถามในยามที่เหมาะสม ไม่ยอมรับในความคิดเห็นที่แตกต่าง และไม่ยืนยันในสิ่งที่เรารู้
ทั้งหมดนั้นจึงทำให้เราไม่ถาม และเมื่อไม่ถามก็ไม่มีคำตอบ
เช่นเคย คนที่ประสบความสำเร็จ เค้ารู้ว่าเมื่อเขาถาม เขาจะได้รับข้อมูลทั้งหมดที่ต้องการโดยปล่อยให้คนอื่นพูด
“เพราะเราไม่ยอมรับความจริง”
ใช่ไหมครับ ที่เล่ามาทั้งหมดหนะไม่จริง
และเมื่อไม่จริง ก็ไม่ต้องปรับปรุง
และเมื่อไม่ปรับปรุง ก็ไม่ไปถึงไหน
เราไม่ยอมรับในสิ่งที่เราไม่รู้ แม้บางครั้งเราจะไม่รู้ว่าเราไม่รู้อะไร
บางทีถึงเรารู้มา เราก็ยังไม่กล้าที่ยอมรับ แล้วเราก็จะปล่อยให้มันผ่านไปเพราะเราไม่เชื่อ เราไม่ยอมพลาด เรากลัวคนอื่นมองเราไม่ดี เราคิดว่าเราฉลาด เราไม่อ่านเพิ่มเติม เราไม่ถาม แล้วไม่รับความจริง วัฏจักรนี้ช่างห่วยขั้นเทพซะนี่กระไร
แล้วมันจริงไหมครับเหตุผลที่ผมเล่ามาทั้งหมดเนี่ย มันทำให้เราไปไม่ถึงจุดสุดยอด .
เรื่องนี้ได้แรงบันดาลใจจาก 7 Reasons Why You Will Never Do Anything Amazing With Your Life
Leave a Reply