ตื่นมาเช้าวันหยุดกับคำถามที่ว่า ถ้าเย็นนี้ต้องตายแล้ววันนี้ทั้งวันจะทำอะไร ผมคิดว่าทุกคนต้องมีแว๊บนึงแน่ๆ หละ ในขณะที่กำลังหายใจเข้าออกอยู่ ก็คิดว่าถ้าฉันตายไปจะเป็นยังไงนะ! ความตายเป็นสิ่งที่เราเลี่ยงไม่ได้ เกิดแก่เจ็บตายเป็นสัจธรรมที่แน่นอนที่สุดสำหรับมนุษย์ทุกคน ถึงเราจะรู้ดีว่าวันหนึ่งมันจะมาถึง แต่ไม่รู้ว่าเมื่อไร เราจึงไม่รู้ว่ามีเวลาเหลือแค่ไหนบนโลกใบนี้ บางคนจึงใช้ชีวิตเอ้อระเหย นั่งฆ่าเวลาบ้างหละ หายใจทิ้งไปวันๆ บ้างหละ ส่วนบางคนก็ทำงานเป็นบ้าเป็นหลัง อย่างกับว่าชีวิตนี้เกิดมาเพื่อทำงานอย่างเดียว work-life balance จึงกลายเป็นแนวคิดที่ยืนอยู่บนทางสายกลาง …
Author: Dr.Dink
เคยสังเกตไหมครับ เวลาเปิด Facebook ขึ้นมาแล้วที่หน้า profile ของเราจะมีระบุจำนวน Friends อยู่ Friend ในที่นี้หมายถึงคนที่ขอรับข้อมูลข่าวสารจากเรา และเราก็ตกลงรับข้อมูลข่าวสารจากเค้าด้วย จึงจะเป็น Friend กันได้ มันเป็นความสัมพันธ์แบบ two way ต้อง agree ทั้งสองฝ่ายนะ …
ใครที่เคยท้าต่อยหลัง 7-11 ปิด บัดนี้ถึงเวลานั้นแล้ว ปรากฎการณ์การปิดร้านสะดวกซื้อที่เคยเปิดตลอด 24 ชั่วโมงเป็นที่กล่าวขวัญกันไปทั่ว Facebook ในช่วง curfew แต่รูปและโพสต์ต่างๆ เหล่านั้น ไม่ได้ทำให้ผมสะดุดเท่ากับภาพนี้ครับ อืมมม มันสะท้อนอะไรบางอย่าง FamilyMart ร้านสะดวกซื้อที่เปิด 24 ชั่วโมงเหมือนกัน ทำไมไม่มีใครพูดถึง! …
วันนี้วันพระ วันวิสาขบูชาครับ กับคำถามที่ผมคิดว่า Startup หลายๆ คนคงมีอยู่ในใจ ว่าเมื่อไรเราจะจะประสบความสำเร็จ เราเริ่มงานของเราด้วย Passion ของเรา เรามีความปรารถนาว่าจะสร้างผลงานดีๆ ให้กับโลกใบนี้ แต่เมื่อเวลาผ่านไป นานเข้า นานเข้า เราก็เริ่มไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เรากำลังทำอยู่ถูกต้องไหม เราจะถึงฝั่งฝันเมื่อไร รู้ไหมครับ มีบางแง่มุมของพระพุทธประวัติที่ผมมองว่า เราสามารถใช้ไปข้อเตือนใจได้ดีทีเดียว …
บ่อยครั้งที่เราอาจจะหงุดหงิดกับเพื่อนร่วมงาน ลูกน้อง หรือหัวหน้า ซึ่งความหงุดหงิดนี้ ส่วนใหญ่มักจะเกิดจากการคาดหวังที่ได้ผลลัพธ์ไม่เป็นไปตามคาด ผมเชื่อว่าทุกคนเวลาทำงานก็อยากให้งานเสร็จให้งานออกมาดี แต่คำว่า “ดี” มันช่างเป็น abstract เสียนี่กระไร เพราะตอนอยากจะเอามาวัดแต่ละที คำว่าดีของแต่ละคนมันกลับไม่เท่ากันซะได้ ดังนั้นการสื่อสารที่รัดกุมชัดเจนจะทำให้ความคาดหวังกับผลลัพธ์ออกมาใกล้เคียงกันที่สุด และจะทำให้คำว่าดีของคนสองคนออกมาเกือบจะเท่ากัน สำหรับใครบางคนเวลาเราพูดกัน มันคลิก มันสะกิดนิดเดียว ก็รู้ใจ ปล่อยให้ไปทำงานได้ …
สมัยเรียนปีหนึ่ง ผมจำได้เลยมีคำศัพท์คำหนึ่งที่อาจารย์สอนแล้วรู้สึกว่ามันแปลก น่าสนใจดี คำๆ นั้นคือ Stereotype เวลาผ่านมาเป็นสิบปีก็ยังจำคำนี้ได้ดีอยู่ จากตัวอย่างที่อาจารย์ยกขึ้นมาคือ คนส่วนใหญ่มักจะมองว่า คนอ้วนใจดี แต่จริงๆ แล้วไม่ใช่คนอ้วนทุกคนที่ใจดี มันคือภาพที่คนส่วนใหญ่คิดว่ามันเป็นเช่นนั้น เราอย่าให้ภาพลวงเหล่านั้นมาหลอกเราง่ายๆ แปลกไหมหละครับ มันเป็นภาพจำที่เรามีความรู้สึกร่วมกันว่ามันเป็นอย่างนั้นจริงๆ วันนี้หลายคนคงมีภาพกับ Startup ว่าใช้ชีวิตชิวๆ นั่งทำงานร้านกาแฟหรูๆ …
การรู้จักหรือเข้าใจอะไรๆ ไม่สำคัญยิ่งใหญ่ไปกว่าการเข้าใจตัวเอง คนส่วนใหญ่อยู่กับตัวเองมาตลอดทั้งชีวิต แต่กลับไม่เข้าใจว่าตัวเองเป็นใคร ต้องการอะไรในชีวิตนี้ และปล่อยให้กระแสสังคมพาตนไปเรื่อยๆ รู้ตัวอีกทีก็สงสัยว่า นี่เราทำอะไรอยู่ แม้แต่ในบางคนที่มีความคิดเป็นของตนเอง กล้าตัดสินใจ กล้าเป็นผู้นำ แต่ลึกๆ ก็ใช่ว่าจะเข้าใจในสิ่งทีตนเองทำไปเสียทุกอย่าง บางครั้งก็ทำตามสัญชาตญาณ ความรู้สึก ลางสังหรณ์อะไรบางอย่าง ผมเป็นคนหนึ่งที่อยู่กับตัวเองมาผ่านสามย่านไปแล้วเกือบจะถึงสี่พระยา แต่ก็ยังสงสัยอยู่ตลอดเวลากับจุดหมายปลายทางของชีวิตตัวเอง ที่แน่ๆ คือ …
ช่วงสงกรานต์ปีนี้มีโอกาสได้ร่วมทริปกับทาง สวทช. มาผจญภัยเมืองจีนที่ปักกิ่งและกุ้ยหยาง เป็นโครงการความร่วมมือระหว่างประเทศของกระทรวงวิทย์ไทยกับจีน ในการเดินทางครั้งนี้ก็มีตัวแทนจากทั้งภาครัฐ เอกชน และสถาบันการศึกษา ประมาณ 20 ชีวิตเห็นจะได้ ก็เริ่มต้นจากสนามบินสุวรรณภูมิเช่นเคย เครื่องออก 23:50 ของคืนวันจันทร์ที่ 14 โชคดีเจอพี่โจ้ก่อนเลยได้ไปรอที่ lounge king power ด้วยกัน …
บ่อยครั้งที่เรามักจะเห็นคลิปวิดีโอ รูปภาพ หรือ คำพูดให้กำลังใจที่ว่า “ชีวิตยังไม่สิ้น ก็ต้องดิ้นกันไป” เพราะถึงเราจะเลือกเกิดไม่ได้ แต่เราเลือกที่จะมีชีวิตในแบบที่เราต้องการได้ ดังตัวอย่างต่อไปนี้ Nick Vujicic หนุ่มไร้แขนขาชาวออสเตรเลีย ที่กลายเป็นนักสร้างแรงบันดาลใจให้กับคนทั่วโลก Lizzie Velasquez สาวอเมริกันที่ได้ฉายาว่าน่าเกลียดที่สุดในโลก ไปดูกันว่าเธอมองตัวเองอย่างไร เอกชัย วรรณแก้ว จิตรกรไร้แขน …
วันก่อนเราคุยกันไปแล้วว่าเราจะได้ในสิ่งที่เราเชื่อ เพราะเราเป็นคนกำหนดในสิ่งที่เราอยากให้เกิดขึ้น วันนี้ผมมีอีกด้านหนึ่งที่อยากจะมาแชร์ จากประสบการณ์เล็กๆ ในชีิวิตน้อยๆ ของอิงอิงที่สนามเด็กเล่นในหมู่บ้าน เรื่องราวก็มีอยู่ว่า ในสนามจะมีอุปกรณ์อยู่ชิ้นหนึ่งคือบันไดราวเหล็ก 180 องศา (รูปครึ่งวงกลม) ที่อิงอิงปีนทีไรก็ปีนได้แค่ 3-4 ขั้นเท่านั้น ไม่เคยถึงจุดสูงสุดเลย คุณแม่ก็เลยลองถามว่า ทำไมหนูไม่ปีนขึ้นไปตรงกลางหละ น้องตัวเล็กกว่าหนูยังทำได้เลย อิงอิงบอกว่าหนูกลัว หนูก็ไม่กล้าก้าวขาออกไปเหยีบอันที่อยู่สูงกว่า …