วันฝนพรำ

วันนี้มีหลายเรื่องเข้ามาปะทะความรู้สึกเลยอยากจะขอจดบันทึกเอาไว้หน่อย 17 ก.ย. 56 ก็แค่วันธรรมดาวันหนึ่ง

วันนี้เป็นอังคารที่ตื่นสายเพราะเมื่อคืนนอนดึก เพราะมีงาน Business plan ที่เขียนค้างไว้ยังไม่เสร็จ เอกสารฉบับนี้เป็นครั้งที่พยายามรวบรวมข้อมูลให้ได้มากที่สุดเพื่อเขียนให้ได้ใกล้เคียงความจริง สิ่งที่อยากจะทำ และก็ใช้เวลานอกเรื่องนอกราวมากที่สุดด้วย เขียนไม่เสร็จซะที คาใจมาก และก็ต้องรีบทำให้เสร็จแล้ว ถึงเวลาแล้ว

วันนี้เป็นวันแรกที่วางจำหน่ายหนังสือเล่มใหม่ STARTUP เสี่ยยุคใหม่ หนังสือที่เตรียมอยู่นานร่วมปีอีกแล้ว แต่นึกจะเสร็จก็เสร็จเอาดื้อๆ ซะอย่างงั้น และก็ทำให้วันนี้ notify facebook เยอะมากเป็นประวัติการณ์ tag กันกระหน่ำมาก เนื่องจากมีคนเขียนถึง 9 คนที่เป็น influencer บน facebook แทบทุกคน หนังสือได้รับการตอบรับอย่างดีมาก ขอบคุณทุกคนครับ

และได้ข้อคิดอย่างหนึ่งคือ คนที่ได้รับความเชื่อถือ จะพูดอะไรคนก็เชื่อ credit เป็นสิ่งที่สำคัญมากในการใช้ชีวิตในสังคม

วันนี้เป็นวันที่จัดสัมมนาครั้งสุดท้ายของปีงบประมาณ 2555 ของ BOXBOX.me ที่ได้รับการสนับสนุนจากกรมส่งเสริมอุตสาหกรรม กระทรวงอุตสาหกรรม เป็นครั้งที่มีคนมาร่วมเยอะที่สุดครั้งหนึ่ง และก็เป็นครั้งที่ทดลองให้น้องๆ เป็นวิทยากรทั้งทีมครั้งแรก ให้ลองได้หัดพูด หัดนำเสนอ พบว่า มีคนทำได้ และมีคนหนีเพราะกลัวพลาดหรืออะไรก็แล้วแต่ ซึ่งถ้าตัวเองคิดว่าตัวเองทำไม่ได้ มันก็จะทำไม่ได้ ไม่ต้องรอให้คนอื่นมาบอกหรอก ก็เลยนึกถึงคลิปนี้ที่ได้ดูวันก่อน

คำถามคือ มึงจะกระจอกไปอีกนานไหม ถ้ามึงยังไม่จริงจังกับชีวิตของมึงเอง แล้วไอ้เหี้ยที่ไหนจะช่วยมึงได้ ไอ้เวร มึงมันหมาไม่แดก ใจมึงสูงมึงก็รอด ใจมึงกระจอกมึงก็จน มึงอยากยิ่งใหญ่มึงต้องเหนื่อยกว่าคนอื่น ไป ไอ้สัส ไปสู้ – เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์

เบรคอารมณ์กลับมา วันนี้ไปช่วยงานพี่ต้นเรื่องเว็บไซต์ศูนย์บ่มเพาะของจุฬาหลังจากสัมมนาเสร็จ
ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าแค่ช่วยไปฟัง และให้ความคิดเห็นนิดหน่อย ให้กับเมย์ที่จะมา develop เดี๋ยวก็รอดูต่อไปครับ

วันนี้เป็นวันที่พาอิงอิงไปหาหมอเพราะหนูร้องปวดท้องตอนสามสี่ทุ่ม
และคุณพ่อก็ไม่ได้อยู่กับหนูตอนหนูร้องโวยวายเพราะมีประชุมอยู่ข้างนอกจนดึก
อาม่าต้องโทรหาอาอี้ให้มารับไปโรงพยาบาล เพราะคุณแม่ก็ไม่อยู่ไปประชุมอเมริกาโน่น
แต่พอไปเจอที่โรงพยาบาล เข้าไปอุ้ม ไปเล่นด้วยสักพักก็ไม่ปวดแล้ว กลับมาร่าเริงเหมือนปกติ
ทำให้คิดว่า เรากำลังจะพลาดอะไรไปหรือเปล่า ในช่วงที่เค้ารักและต้องการเรามากที่สุด เรากำลังทำอะไรอยู่
อีกมุมหนึ่งคือเรากำลังเลี้ยงลูก ให้ลูกเป็นอย่างที่เราอยากให้เป็น หรือให้เค้าเป็นอย่างที่เค้าอยากจะเป็น

การดูแลเด็กหรือน้องๆ ในทีม ไม่ต่างกันตรงที่ต้องให้ความรัก และต้องให้เวลากับเขา แต่สิ่งหนึ่งที่เราไม่สามารถทำได้คือการทำให้เค้าเป็นในสิ่งที่เราอยากให้เป็น เพราะเค้าคือตัวเค้า สิ่งที่เราทำได้คือเฝ้าดูเค้าเติบโต และสนับสนุนในสิ่งที่เค้าขาด เค้าต้องการ และคอยภาวนาหวังว่าเค้าจะได้ดีในสิ่งที่เขาเป็น